Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΣΤΟΝ "ΕΛΕΥΘΕΡΟ" 2009

Παιδί μου κράτα γερά....
Γράφει η Σοφία Διγενή - Κολιοτάση



Όταν σε έφερα στον κόσμο σου έταξα πως θα τον κάνω όμορφο για σένα. Σε έντυσα με τα πιο όμορφα χρώματα της αθωότητας και σού έδωσα γλυκό φιλί ελπίδας να βλέπουν φως τα δυό σου όμορφα μεγάλα καταπράσινα μάτια. Έβαλα στην κούνια σου ένα μικρό αστέρι ,χρυσό σαν την καρδιά σου και φύτεψα στο μπαλκόνι μας ένα κορμό της ευτυχίας.
Τη λάμψη που μου έδωσες εκείνες τις μέρες δεν θα μπορέσω να στη στείλω ποτέ πίσω. Όμως, έβαψα το δωμάτιο στο χρώμα της ελιάς έτσι για να έχεις ειρήνη μέρα και νύχτα. Έστησα και ένα ημερολόγιο με εικόνες για τις αναμνήσεις που θα έρχονταν. Έβαλα τα καλά μου σε κάθε σου γενέθλια και κέντησα με το μολύβι μου πτυχή - πτυχή τις δρασκελιές σου. Σήμερα βαδίζεις στα είκοσι κι είναι σαν ψέματα ο χρόνος που πέρασε... Μα τώρα πιο πολύ φοβάμαι μην πέσεις...
Όχι από κάποιο υψωμένο πεζούλι που ακροβατούσες όταν ήσουν μικρός/μικρή. Άλλα στις ευθείες των δρόμων που κρύβουν παγίδες...

Και σου φωνάζω με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, με κάθε μου δύναμη παιδί μου κράτα γερά...

Συναντάς το απόλυτο τίποτε

Στην κοινωνία του σήμερα βιώνεις μαζί μας το ύπουλο παιχνίδι του χρόνου που σε παγιδεύει στο στρες. Αγωνίζεσαι να αναγνωρίσεις το όραμα, να ζήσεις το θαύμα της δικής σου φύσης . Όμως συναντάς το απόλυτο τίποτε. Κι αυτό είναι που σε καταλύει και που διαλύει την πίστη σου στη ζωή.
Σε δεκάδες χιλιάδες μετρώνται οι Έλληνες μαθητές, η ψυχική υγεία των οποίων απαιτεί τουλάχιστον επιμελέστατη παρακολούθηση. Σύμφωνα με στοιχεία που φθάνουν στο υπ. Παιδείας από τα κατά τόπους διαγνωστικά κέντρα (ΚΕΔΔΥ), περισσότεροι από 190.000 μαθητές αντιμετωπίζουν κάποιας μορφής ψυχολογικά προβλήματα.
Να απολογηθώ θέλω γι’ αυτούς. Μήπως και σας τρομάξω.

Στο δρόμο για το πουθενά

Με βάση τις διαγνώσεις των ΚΕΔΔΥ, το 12 με 15% του συνολικού μαθητικού πληθυσμού (περίπου 1.600.000 μαθητές) παρουσιάζει
αυξημένες μαθησιακές δυσκολίες, που στο 80% των περιπτώσεων, υποκρύπτουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.
Οι αριθμοί είναι συγκλονιστικοί, εάν αναλογιστεί κανείς ότι τα παιδιά αυτά, τελικά, πέφτουν στα δίχτυα της κατάθλιψης, της παραβατικής συμπεριφοράς, των ναρκωτικών, αντιμετωπίζουν ακόμη και τον κίνδυνο να οδηγηθούν σε απόπειρα αυτοκτονίας.
Τα στατιστικά στοιχεία καταγράφουν 240.000 μαθητές ηλικίας από 6-17 ετών, με μαθησιακές δυσκολίες. Τα 190.000 περιστατικά δευτερογενώς αναπτύσσουν ψυχασθένειες ήπιας ή εντονότερης μορφής.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι μεταξύ του μαθητικού πληθυσμού ήταν και τα 24 Ελληνόπουλα που επιχείρησαν να αυτοκτονήσουν την τελευταία τριετία, δηλώνοντάς το στο Διαδίκτυο, σύμφωνα με στοιχεία της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και φυσικά αντιμετώπιζαν όλα ποικίλα ψυχολογικά προβλήματα.
Η διάγνωση των προβλημάτων των παιδιών γίνεται σε ποσοστό 10% στο δημοτικό σχολείο, με τη μορφή της διάσπασης της προσοχής, της υπερκινητικότητας και της δυσλεξίας. Στην πορεία, δηλ. στο γυμνάσιο και στο λύκειο, μειώνονται τα περιστατικά μαθησιακών δυσκολιών κι αυξάνονται τα προβλήματα συμπεριφοράς και οι ψυχολογικές στρεβλώσεις.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες των ΚΕΔΔΥ, αλλά και των παιδοψυχιατρικών κέντρων, στα οποία απευθυνθήκαμε, οι μαθητές συνήθως εκδηλώνουν τις βαριάς μορφής ψυχασθένειες, λίγο πριν από τις πανελλαδικές εξετάσεις, όπου η πίεση για πολλούς είναι ασφυκτική. Ηδη στον ελλαδικό χώρο καταγράφονται ετησίως ένα με δύο περιστατικά αυτοκτονιών μαθητών, πριν ή έπειτα από αποτελέσματα εξετάσεων.

Βρήκαμε χώρο για τη βία


Οι μαθησιακές δυσκολίες, το άγχος των εξετάσεων, τα ναρκωτικά που… παραμονεύουν, η επιθετικότητα και τα προβλήματα της εφηβείας φέρνουν σε απόγνωση τους μαθητές και τους κάνουν να αναζητούν βοήθεια… Από την άλλη, στις μέρες μας, αυξάνονται συνεχώς η εφηβική παραβατικότητα, η σχολική βία, οι ώρες που καθηλώνονται τα παιδιά μπροστά στο κομπιούτερ και την ίδια στιγμή εκτινάσσονται στα ύψη και τα διαζύγια των γονιών, που ασκούν τεράστια ψυχολογική πίεση σε 14χρονα και 15χρονα παιδιά.
Δραματική επιβεβαίωση των ελληνικών στοιχείων αποτελεί το αποτέλεσμα διευρωπαϊκής επιστημονικής μελέτης για την ποιότητα ζωής των εφήβων που πραγματοποιήθηκε ταυτόχρονα σε 13 ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.
Τα πανεπιστήμια και άλλοι αρμόδιοι φορείς των χωρών που συμμετείχαν στην έρευνα αξιολόγησαν επί τριετία την ποιότητα ζωής 22.300 Ευρωπαίων εφήβων, μεταξύ αυτών και 1.500 Ελλήνων.
Το βασικό συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι 1 στους 3 Ελληνες μαθητές υποφέρει από άγχος, ενώ αρκετοί από αυτούς παθαίνουν τελικά κατάθλιψη. Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος βρίσκεται κοντά στο 25%, σε χώρες όπως η Αυστρία, η Ελβετία και η Ολλανδία. Γύρω από τον μέσο όρο κυμαίνονται και τα ποσοστά της Ισπανίας και της Γερμανίας.

Απομόνωση, πίεση, στέρηση, απελπισία. Συναισθήματα που πλημμυρίζουν μόνιμα τις υποδοχές των νέων. Και ύστερα η ζωή χάνει την αξία της... Σκοτεινιάζει το μυαλό, οπλίζεται το χέρι και συμβαίνουν τραγικά περιστατικά, όπως αυτό στη σχολή του ΟΑΕΔ στον Ρέντη. «Η χρήση βίας, ως κώδικα επικοινωνίας και επίλυσης των διαφορών, υιοθετήθηκε από την πλευρά του δράστη. Τα δύο όπλα -ένδειξη δύναμης, υπεροχής και εξουσίας- συνέβαλαν στην απάντησή του», εξηγεί η ειδική πραγματογνώμων κ. Βάσω Αρτινοπούλου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο τμήμα Ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου.

Ακολουθούν οι προτροπές για ψυχαναλυτές
και ψυχοφάρμακα

Νέα παιδιά οργισμένα βγαίνουν στους δρόμους και πυροβολούν τυφλά! Ο σύγχρονος άνθρωπος που κατασκευάζεται είναι πια προ των πυλών. Υποδεχτείτε τον και κλέψτε λίγο από τον ανύπαρκτο πια ελεύθερο χρόνο σας να του προτείνετε ψυχαναλυτές, ψυχοφάρμακα εναλλακτικούς τρόπους αυτοβελτίωσης και άλλες "κλινικές" ψυχών. Πριν όμως να τον ρίξετε στην πυρά και να τον βαφτίσετε παραβατικό, κάντε την αυτοκριτική σας και πάρτε επάνω σας τουλάχιστον την ευθύνη που αντέχετε.

Με αθώωσαν
Με έντυσαν ρούχα ακριβά
Γδύθηκα ξανά
Δεύτερη φορά με συνέλαβαν
Με δίκασαν
Με αθώωσαν,
ξανά
Άρχισα να κόβω
Να σχίζω
Να καίω
Να γκρεμίζω
Δε μιλούσα
Στα μάτια τους κοίταγα
Με άφηναν να καταστρέφω
Κανείς δεν πλησίαζε
Με αθώωσαν
Το κορμί μου ελεύθερο
Ακόμα γυμνό
Καμία αγκαλιά δεν περίσσεψε για μένα..
Ανάσταση στον Πηγαιμό..
της ψυχής μου..
Γράφει η Λυγερή Βασιλείου σαν σύνθημα στον τοίχο από πλάτες που γυρίζουν στα πρόσωπα των νέων.
Και εγώ φωνάζω ... Παιδί μου κράτα γερά...

Δεν νομιμοποιούνται γονείς και εκπαιδευτικοί


Γιατί δεν χρειάζεται φιλοσοφία να σκεφτεί κανείς ότι ένας απόμακρος ,σιωπηλός, αδιάφορος ,αντικοινωνικός νέος άνθρωπος είναι ένα καζάνι εσωτερικής καύσης που βράζει .Κι όταν είσαι γονιός, εκπαιδευτικός, δεν νομιμοποιείσαι να το αντιπαρέρχεσαι .

Έρευνες και δημοσιεύματα καταγράφουν ανησυχητικά συμπτώματα στη ζωή των νέων ανθρώπων. Από τις ηλικίες των 13,14 ή 15 ετών, σε ποσοστό 35% οι νέοι μας καπνίζουν και πίνουν από 1 έως 3 φορές την εβδομάδα. Οι χρήστες ναρκωτικών αυξάνονται τα τελευταία χρόνια και καταγράφονται περιστατικά νέων που μέσω διαδικτύου, θέλουν να δώσουν τέρμα στη ζωή τους.

Σημαντική για τους νέους η οικογένεια
Η οικογένεια είναι η βασικότερη αξία για τους νέους της χώρας μας, που δεν εμπιστεύονται το κράτος και τους πολιτικούς, ενώ ως πιο ανέντιμους θεωρούν τους δικαστικούς και τους ιερείς. Στηρίζονται στον κύκλο των δικών τους ανθρώπων, που μπορεί να συνδράμει σε κάποια δύσκολη στιγμή.
Έχουν χάσει το ενδιαφέρον για το κοινωνικό σύνολο
Το πιο ανησυχητικό στοιχείο των ευρημάτων είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο, το οποίο, συνδυαζόμενο με την αδιαφορία για συμμετοχή στα κοινά, προοιωνίζεται μια αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα οι νέοι έχουν χάσει κάθε ενδιαφέρον για το κοινωνικό σύνολο. Έχουν μάθει να ζουν σε μια κοινωνία όπου το «εγώ» καθίσταται υπεραξία. Ο μικρόκοσμος της οικογένειας είναι το καταφύγιο των νέων που φοβούνται να βγουν να εμπιστευτούν και απογοητεύονται. Δυστυχώς το μέλλον μιας χώρας που μεγαλώνει νέους φοβισμένους και κλεισμένους στο καβούκι τους προβλέπεται δυσοίωνο!!!
Όλο και περισσότεροι νέοι οδηγούνται στις μέρες μας σε απόπειρες αυτοκτονίας υπό το βάρος πιεστικών προβλημάτων όπως και η ανεργία. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουν οι ειδικοί κάνοντας λόγο για κοινωνικό φαινόμενο που εκδηλώνεται με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα σε εφήβους και νέους από 15 ως 35 ετών.
Αξίζουν να σταθούμε δίπλα τους
Κι όμως «Οι νέοι σήμερα αξίζουν. Αν για παράδειγμα τους γυρίσεις ανάποδα θα τους πέσουν ipod, pda, memory stick, digital camera, bluetooth, κινητό, γυαλιά Ray-ban, αναπτήρας zippo και πιθανόν κανένα σουγιαδάκι.
Αν τους γδύσεις θα πάρεις τσάντα Nike, παπούτσια Camper, Diesel τζην, μπουφανάκι Benetton, t-shirt Quicksilver, κάλτσες Puma και εσώρουχο Eros.
Γι΄αυτό μη λέμε "να εξασφαλίσουμε στους νέους ένα καλύτερο μέλλον" γιατί είναι λάθος. Το σωστό είναι "καλύτερα να ασφαλίζουμε τους νέους στο μέλλον".» μου γράφει ο Νίκος από το Χαλάνδρι.
Ναι, Νίκο, Γιάννη, Μαρία, Ελένη, Αλέξη, Γιώργο...σας εφοδιάσαμε με όλα τα «χρήσιμα» και σας γυμνώσαμε από τα αναγκαία. αυτά που χτίζουν τις ανθρώπινες προσωπικότητες. Σας βάλαμε μια πανοπλία από τενεκετοειδή υλικά και σας ετοιμάσαμε για έναν πόλεμο άνευ αξίας.
Και εγώ μένω εδώ να φωνάζω ... Παιδί μου κράτα γερά!!
Γιατί τίποτε από όσα πήρες από μένα, από τους δασκάλους σου, από την κοινωνία δεν θα φανεί ικανό να σε σώσει από το στόμα της Χάρυβδης. Εσύ θα γυρίζεις τις πλάτες σου στο μέλλον και το μέλλον θα γίνετε όλο και πιο σκοτεινό.
Η λάμψη που μού έδωσες όταν γεννήθηκε δεν θα σου επιστρέψει γιατί πρέπει να γίνει ένα με το σκοτάδι που σε κερνάνε οι χαμένες πολιτείες. Και εγώ παιδί μου είμαι μία/ ένας πως να αντισταθώ στο σαρωτικό τους κόσμο;
Μόνο να απαιτήσω μπορώ να σε αφήσουν να βαδίζεις όρθιο για να βλέπεις τουλάχιστον σε κάποιους ορίζοντες και να μπορέσεις να κρατήσεις γερά!!
Να στηρίξω τις αντοχές σου μπορώ με την δύναμη της ψυχής μου.
Κράτα γερά παιδί μου κι εγώ είμαι, όσο θα είμαι, δίπλα σου

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010