JandS FOR EQUALITY ΟΜΑΔΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ: Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ ΓΙΑ ΤΟ FULL LIFE

JandS FOR EQUALITY ΟΜΑΔΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ: Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ ΓΙΑ ΤΟ FULL LIFE

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ ΓΙΑ ΤΟ FULL LIFE

Τα «Ωραία Χρόνια» δεν τέλειωσαν

Συνέντευξη στην Σοφία Διγενή-Κολιοτάση

Συνεχίζει να ζει «Ωραία Χρόνια» η αγαπημένη μας Ζωή Λάσκαρη… Εκεί πάνω στη σκηνή του θεάτρου Αθηναΐς στο Βοτανικό δύο γυναίκες –η ίδια και η Βέρα Κρούσκα- κι ανάμεσά τους ένας άνδρας, ο Βασίλης Βασιλάκης, ζουν ένα ερωτικό τρίγωνο που ενώνει αντί να χωρίζει σύμφωνα με τον συγγραφέα του έργου Χάρολντ Πίντερ. Η Ζωή Λάσκαρη υποδύεται για δεύτερη χρονιά έναν ρόλο που μάλλον έχει κάτι από την ίδια. Αυτό που-πολλά χρόνια τώρα-επάξια υπερασπίζεται. Έχει πολύ «γυναίκα». Παρουσιάζει τις δύο όψεις της. Την εκρηκτική και την βραδυφλεγή. Τη σημασία που εκπέμπει το γυναικείο σώμα, το πνεύμα και η περιρρέουσα ποίηση που δημιουργεί. Η γυναίκα που είναι και τα δύο. Η μοναδική δύναμη που αφοπλίζει και οπλίζει ταυτόχρονα κάθε άνδρα. Άλλωστε η Ζωή Λάσκαρη υπήρξε και δεν έπαψε ποτέ να είναι η γυναίκα που κάνει το ανδρικό πλήθος να λατρεύει τη θηλυκότητα! Μαζί της έχεις να πεις πολλά για αυτό που λέμε ανθρώπινη επαφή. Έτσι την συναντήσαμε εκεί στα μικρά της διαλείμματα και της ζητήσαμε να μας μιλήσει για το FULL LIFE.

Ξεκινώντας από την ιστορία του έργου «Ωραία Χρόνια» την ρωτήσαμε για την φιλία…

- Μιλήστε μου για τις φιλίες που έχετε διατηρήσει όλα αυτά τα χρόνια με συναδέλφους/σες και όχι μόνον

«Φιλίες με συναδέλφους είχα σπάνια. Θέλω να πω ότι στο πολύ κοντινό προσωπικό μου κύκλο δεν είχα ποτέ ηθοποιούς. Δεν έτυχε. Οι αγαπημένοι μου άνθρωποι και φίλοι ήταν πάντα εκτός της πιάτσας αυτής. Δεν σημαίνει αυτό φυσικά πως δεν κάνω παρέα με ηθοποιούς. Η πολύ αγαπημένη μου φίλη δυστυχώς δεν ζει πια. Άλλωστε, όπως έχω πει, οι φιλίες που κρατάνε είναι εκείνες που οι άνθρωποι που τις αποτελούν δεν έχουν πεθάνει».

 

Η Ζωή Λάσκαρη κάνει θέατρο από τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Η σχέση της μαζί του είναι αποκλειστική γιατί όπως μας είπε: «Το θέατρο είναι ο τρόπος που εκφράζομαι και – το έχω ξαναπεί – ο τρόπος μέσα από τον οποίο θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος και να παρασύρω και τον θεατή σε αυτή τη λογική. Είμαι πολύ ευτυχισμένη που μπορώ και κάνω αυτό που με εκφράζει καλύτερα, αυτό το οποίο θέλω πραγματικά, χωρίς το «πρέπει». Χωρίς να έχω κατά νου δηλαδή αυτή την μεγάλη παγίδα: τι θέλει ο κόσμος! Θέλω πολύ να κάνω μια κωμωδία, το έχω πει, ετοιμάζει ήδη κάτι ο Νίκος ο Μουτσινάς. Υπάρχει και η πρόταση από το Κρατικό Βορείου Ελλάδος. Να έχουμε την υγειά μας, να είμαστε καλά και όλα θα γίνουν».

- Μιλήστε μου και για το ρόλο σας στην ταινία "Δημοκρατία-Republic" όπου επιστρέφετε μετά από 32 χρόνια από την τελευταία σας εμφάνιση στο πανί;

Μου τηλεφώνησε ο Στέλιος ο Χατζηπαυλίδης που είναι και ο παραγωγός και μου πρότεινε τον ρόλο. Ήταν τρελή επιθυμία του σκηνοθέτη να τον παίξω εγώ. Μη νομίζεις, πρόκειται για μια γκεστ εμφάνιση τριών τεσσάρων λεπτών. Είναι ένα επίκαιρο πολιτικό action θρίλερ που διαδραματίζεται στην μεταμνημονιακή Αθήνα. Ένας σπεσιαλίστας των παρακολουθήσεων, με αφορμή την δολοφονία του αδερφού του, εναντιώνεται στο σύστημα της πολιτικής διαφθοράς και της επιχειρηματικής πλεκτάνης. Αναλαμβάνει το ρόλο του εκδικητή. Ο δικός μου χαραχτήρας, κόντρα σε ό, τι έχω κάνει μέχρι σήμερα, είναι σχετικός με την επιχειρηματική αυτή διαφθορά».

- Γιατί εξακολουθείτε να λέτε όχι στην τηλεόραση;

«Γιατί δεν μπορώ να πάρω το σενάριο σήμερα και να μπω στο πλατό μεθαύριο. Η σημερινή τηλεόραση έχει ταχύτητες τις οποίες εγώ δεν μπορώ να παρακολουθήσω. Δεν μπορώ να βγω, να «τα ρίξω» απλά και να φύγω. Έχω μάθει σε μια σκληρή και μεθοδική προετοιμασία».

Ο ταλαντούχος θα βρει τον δρόμο του

- Τι έχετε να πείτε για συναδέλφους σας που υποφέρουν οικονομικά;

«Η ερώτηση σου είναι διατυπωμένη έτσι λες και υπάρχουν ηθοποιοί που τηρουμένων των αναλογιών φυσικά, δεν υποφέρουν» με μαλώνει θέλοντας να με επαναφέρει στην τάξη και συνεχίζει εξηγώντας το γιατί: 

«Ξέρεις κανέναν ηθοποιό να είναι πλούσιος; Στην Ελλάδα. Ξέρεις κανέναν ηθοποιό να έκανε περιουσία από το θέατρο ή τον κινηματογράφο; Που να απολαμβάνει τα αμύθητα πλούτη του από την υποκριτική; Είναι αστείο όποιος το πιστεύει αυτό. Σαφώς υπάρχουν ηθοποιοί, ιδίως της νεότερης γενιάς, που υποφέρουν περισσότερο. Είναι μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση που επιπλέον είναι και αποκαρδιωτική γιατί αυτά τα παιδιά μπαίνουν στο χώρο αυτό με πολλά όνειρα, με μεγάλο ταλέντο και με μεράκι για δουλειά. Η δύναμη και η πίστη νομίζω πως είναι το παν. Γιατί, ξέρεις κάτι Σοφία, το πιστεύω απόλυτα: το αληθινό τέλος μιας «μάχης» είναι η δικαιοσύνη και ο άξιος, ο ταλαντούχος αν θες και τον δρόμο του θα βρει και θα πετύχει. Είμαι πεπεισμένη γι’ αυτό». 

- Ως ηθοποιός παίξατε και ζήσατε κοντά σε μεγάλους πρωταγωνιστές. Σας λείπουν κάποιοι από αυτούς και ποιοι;

«Όλοι όσοι έφυγαν μου λείπουν. Ξέρεις ήταν μια σπουδαία γενιά. Και τώρα πολλά παιδιά είναι σπουδαία. Εκείνο το μεράκι όμως, εκείνες οι προσωπικότητες δεν βρίσκονται εύκολα σήμερα. Ήταν μια γενιά ηθοποιών που δεν είχε αυτοσκοπό την επιτυχία. Είχαν ένα πηγαίο ταλέντο και μια φυσική λάμψη που συνόδευε απλά την υποκριτική τους. Δεν υπήρχε αυτή η αγωνία της γρήγορης, άμεσης και εξαργυρώσιμης επιτυχίας. Μου λείπουν όλοι, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους».

- Ποιους νέους και νέες ηθοποιούς θαυμάζετε και γιατί;

Δεν ξέρω ποιους ακριβώς εννοείς νέους, γιατί υπάρχουν και ηθοποιοί εξαιρετικοί που έσκασαν μύτη σχετικά μεγάλοι. Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος είναι ένα εξαιρετικό παιδί, πολύ ταλαντούχο, μου αρέσει πολύ. Η Δάφνη η Λαμπρογιάννη, η Μαρία Πρωτόπαπα, αλλά και ηθοποιοί λίγο πιο παλιοί, ο Άκης Σακελλαρίου, σπουδαίος ηθοποιός, η Αριέττα η Μουτούση. Υπάρχουν δεκάδες πολλοί καλοί ηθοποιοί που έκαναν και κάνουν σπουδαίες δουλειές. Και βλέπεις, τους ξέρουμε. Τις ξέρουμε τις δουλειές τους. Μιλιούνται. Δεν είναι τυχαίο αυτό».

Δεν με αφορά το εκλέγεσθαι

- Ζείτε κοντά στον Αλέξανδρο Λυκουρέζο έναν άνθρωπο που ασχολείται με την πολιτική και έχει ξεχωρίσει ως νομικός. Έχετε διαφωνήσει ποτέ μαζί του; Και γιατί;

Ο Αλέξανδρος δεν ασχολείται με την πολιτική. Ασχολήθηκε πάρα πολύ λίγο και όταν τέθηκε το ασυμβίβαστο προτίμησε – ορθώς- το γραφείο του. Διαφωνούμε συχνά και για πολλά πράγματα. Για την πολιτική, για την Τέχνη. Και αυτό είναι και όμορφο και γόνιμο αν θες. Αλλά τα πράγματα στα οποία συμφωνούμε – και είναι πολύ ουσιώδη – είναι τόσα πολλά που οι μικροδιαφωνίες μας είναι τελικά άνευ σημασίας.

Όσο για την σχέση της με την πολιτική η Ζωή Λάσκαρη δηλώνει:

«Η σχέση μου με την πολιτική είναι όπως κάθε ανθρώπου που παρακολουθεί από κοντά τα πάντα. Η ζωή μας όλη είναι πολιτική. Από κει προέρχονται και εκεί καταλήγουν όλα. Όταν πολιτεύθηκα και εκλέχθηκα δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό του Αβραμόπουλο είχα όλη την καλή διάθεση και το κέφι να κάνω πέντε πράγματα. Όταν είδα πως δεν μπορούσα σηκώθηκα και έφυγα. Δεν με αφορά το εκλέγεσθαι ούτε ως αστείο.

Με «πληρώνει» η οικογενειακή χαρά

-         Σας βλέπουμε να είσαστε πάντα κοντά στις κόρες και την εγγονή σας. Θεωρείται τον εαυτό σας πρότυπο επιτυχημένης μητέρας;

Αγάπη μου δεν υπάρχει πρότυπο μητέρας. Δεν έχει μάνιουαλ η διαπαιδαγώγηση. Έχει και ένα ένστικτο. Αγαπώ τις κόρες μου και την εγγονή μου όσο τίποτα στον κόσμο. Αυτή η αγάπη τράφηκε αμφίδρομα με πολλές δυσκολίες, με πολλές υποχωρήσεις. Δεν είναι διακόπτης το μεγάλωμα των παιδιών, τώρα έτσι μετά αλλιώς. Θέλει πολύ κόπο. Και κέφι. Πετυχημένος είσαι όταν ξέρεις πως το τέλος του δρόμου δεν είναι αυτό που νόμιζες αλλά υπάρχει κ’ άλλο πιο κάτω, παραπέρα. Είσαι πετυχημένος όταν ξέρεις πως η μάχη δεν σταματά ποτέ.

- Τι ρόλο παίζει στη ζωή σας η οικογένεια;

Πρωτεύοντα, τον σημαντικότερο. Τι να το κάνω το χειροκρότημα όταν θα γυρίσω σπίτι και δεν θα ξέρω πως θα αφεθώ στην οικογενειακή χαρά; Αυτό είναι που με «πληρώνει» όσο τίποτα στον κόσμο.

Αφήνομαι στην φυσική ροή των πραγμάτων

- Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Χχαχαχχααχ, Σοφία μου δεν κάνω σχέδια. Θα μου πεις, στην ηλικία που είμαι και τι σχέδια να κάνω; Δεν έκανα ποτέ σχέδια έτσι και αλλιώς. Αφήνω το πράγμα να έρθει από μόνο του. Η φυσική ροή των πραγμάτων έχει από μόνη της μια σοφία που δεν θα την φτάσουμε ποτέ, όσο, όπως και αν προσπαθήσουμε.  

-Πρόσφατα γιορτάσατε γενέθλια και δηλώσατε με διαισθητικό χιούμορ, αφοπλιστική ειλικρίνεια και αυτοσαρκασμό, απευθυνόμενη σε όσους ασχολούνται με την ηλικία σας: «Αν σε πιάνει θλίψη με τα γηρατειά μου (συγκρίνοντάς τα με τη νεότητά μου), καταλαβαίνεις πως το πρόβλημα το έχεις εσύ και όχι εγώ, έτσι;…… μόλις πεθάνω το σαρκίο μου θα δωριστεί εξ ολοκλήρου στην Τάπεργουερ». Είναι και μήνυμα παράλληλα αυτή η απάντηση-σκέψη σας σε όσους φοβούνται τα γεράματα;

Σοφία δεν ξέρω αν είναι μήνυμα και τι μήνυμα είναι. Εγώ ήθελα να σπάσω πλάκα και μόνο πλάκα. Όπως κάνω όταν διαβάζω διάφορες ανοησίες. Αλήθεια στο λέω, διασκεδάζω πολύ. Και όταν λέω ανοησίες αναφέρομαι σε πράγματα που αυτογελοιοποιούν τους ίδιους τους συντάκτες. Για παράδειγμα, πώς μπορείς να εμφανίζεις ως «αποκάλυψη σοκ» την ηλικία μου όταν εγώ η ίδια την έχω αναφέρει από το 1959 κιόλας; Όταν την αναφέρω στο Facebook μου από το 2008; Αν κάποιος, για προσωπικούς του λόγους, έχει στο μυαλό του την Λάσκαρη της «Στεφανίας», αυτό είναι δικό του πρόβλημα δεν είναι δικό μου. Εγώ πάντως δεν αισθάνομαι εδώ και πολλούς αιώνες Λάσκαρη στη «Στεφανία». Το κατανοώ αυτό το κόλλημα, αυτό που μου γράφουν «ήσουν γκομενάρα τότε» αλλά, πώς να το κάνουμε, είμαι γιαγιά πια. Κοίτα, όλη αυτή η συζήτηση που εντέλει είναι άνευ ουσίας, γίνεται πάντα από ανθρώπους που πλήττουν. Που μισούν την ίδια τους την ύπαρξη, που σιχαίνονται την ίδια τους τη ζωή. Της δίνουν ένα ενδιαφέρον της ζωής τους βγάζοντας το μαστίγιο και κουνώντας απειλητικά το δάχτυλο στις ζωές και στις επιλογές των άλλων. Γιατί έγινες έτσι, σου λέει ο άλλος. Γιατί έτσι γουστάρω, γιατί δική μου είναι η ζωή, το πρόσωπο, το σώμα, εγώ δημιούργησα την Λάσκαρη και αν θέλω, όποτε θέλω, εγώ και θα την καταστρέψω.

-         Σχολιάζοντας η ίδια το ότι βγήκατε πολύ μικρή, έφηβη, μπροστά στις κάμερες θέλω να μου πείτε πόση τόλμη χρειαζόταν για να κάνετε αυτό το βήμα και αν το μετά, δηλαδή η επιτυχία, ήταν η αρχή μιας αλλαγής σε ότι ζούσατε μέχρι τότε που σας διαμόρφωσε και ως χαρακτήρα. Ποια ήταν εκείνα τα χαρακτηριστικά που σας πρόσθεσε;

Καμία τόλμη. Ούτε ήξερα που πήγαινα, ούτε ήξερα που θα βρεθώ. Πήγα να δουλέψω αγάπη μου, όπως όλοι οι άνθρωποι. Με εφόδιο την ομορφιά; Ναι, με εφόδιο την ομορφιά. Είδα όμως πως θέλει δουλειά το πράγμα, θέλει κ’ άλλα εφόδια για να γίνεις καλύτερος καλλιτέχνης και άρα άνθρωπος. Ωστόσο δεν ήμουν διατεθειμένη να αλλάξω το παραμικρό στην ζωή μου γιατί δεν με ενδιέφερε καθόλου να κόψω πρώτη το νήμα. Γιατί για να κάνεις πρωταθλητισμό θέλει στερήσεις. Η ζωή μου κύλησε κανονικά. Ξενυχτούσα, ερωτευόμουν, όπως κάνουν όλοι οι κανονικοί άνθρωποι. Αυτό λοιπόν που διαμόρφωσε τον χαρακτήρα μου και που τελικά δεν με έκανε κίλερ ήταν ακριβώς αυτό: πως δεν θυσίασα τίποτα προσωπικό μου ούτε για τις πρωτιές, ούτε για τα χειροκροτήματα, ούτε για καμιά «δημόσια εικόνα».

-         Έχετε μια ζωή γεμάτη... Γεμάτη επιτυχίες, έρωτες, πάθη, φιλίες, απώλειες. Αυτές οι απώλειες, όπως του πατέρα σας, της μητέρας σας, του γαμπρού σας Βλάσση Μπονάτσου, της αγαπημένης σας φίλης, που μου αναφέρατε, θεωρείτε ότι ήταν και είναι δυσαναπλήρωτες; Ή μήπως υπάρχουν μετέπειτα χαρές, πολλές φορές ανέλπιστες, που παίρνουν τη λύπη και σας κάνουν να πονάτε λιγότερο;

Δεν κρατάω κακία

Οι στιγμές δεν είναι ανταλλακτικά, χάνω αυτό βρίσκω το άλλο. Έχουν μια αυτοτελή μοναδικότητα. Επομένως και οι άνθρωποι που φτιάχνουν τις στιγμές είναι μοναδικοί. Καθετί μοναδικό είναι και δυσαναπλήρωτο. Μπορώ να σου πω αυτό που είχα πει παλαιότερα, μετράω φέρετρα. Αγαπημένων ανθρώπων. Με το φευγιό των αγαπημένων σου φεύγουν και κομμάτια της ιστορίας σου. Ας τους κρατάμε ζωντανούς με τη μνήμη.

- Τι είναι εκείνο που σας έχει πληγώσει ως άνθρωπο, ως γυναίκα, ως σύζυγο, ως μητέρα, ως ηθοποιό;

Ό, τι πληγώνει κάθε άνθρωπο.

- Συγχωρείτε αυτούς που σας έκαναν να πονέσετε;

Μόνο τους συγχωρώ. Δεν κρατάω καμία κακία μέσα μου, δεν άφησα ποτέ να με καταφάει αυτό το σαράκι. Θα θυμώσω, θα βρίσω, θα στενοχωρηθώ, μα ποτέ δεν θα κακιώσω σε κανέναν. Εγώ δεν έκανα λάθη; Δεν πλήγωσα; Άνθρωπος είμαι, με αδυναμίες. Ως άνθρωποι όλοι, με ένα σωρό ελαττώματα, ας καταλάβουμε λίγο ο ένας τον άλλο. Η κακία δηλώνει μια πολύ χαμηλή και συμπλεγματική αυτοεκτίμηση. Σημαίνει πως έχεις πολλά θεματάκια να λύσεις. Δόξα σοι ο Θεός, δεν με κατέβαλε ποτέ αυτή η «πανούκλα».

- Το βιβλίο που ετοιμάζατε ολοκληρώθηκε;

Το βιβλίο το ετοιμάζω πολύ καιρό τώρα. Δεν με αγχώνει τίποτα, δεν έχω συμφωνήσει τίποτα και με κανέναν ακόμα. Είναι μια εντελώς προσωπική δουλειά μέσω της οποίας θεώρησα πως ήρθε η ώρα να πω κάποια πράγματα εκπροσωπώντας εγώ τον εαυτό μου. Να μιλήσω εγώ για μένα. Και πίστεψε με, μακριά από την λογική της κλειδαρότρυπας και του κουτσομπολιού. Για πράγματα πολύ ουσιαστικά που – όσο και αν φαίνεται παράξενο – ποτέ δεν μίλησα, ποτέ δεν ρωτήθηκα.

- Σας αρέσει να φτιάχνετε τα κοσμήματα που φοράτε. Πως ασχοληθήκατε με αυτό;

«Δεν ξύπνησα ένα πρωί και είπα, τώρα θα ασχοληθώ με αυτό. Το κάνω πάρα πολλά χρόνια επειδή μου αρέσει. Και επειδή δεν βρίσκω τον λόγο να φοράω διαμάντια και μπριλάντια όταν αυτό που θα φτιάξω με υλικά των 2 ευρώ είναι πολύ ομορφότερο και καλόγουστο. Είναι θέμα οικονομίας αλλά και αισθητικής. Και ξέρεις, έχει πολύ πλάκα, πολύ ενδιαφέρον. Μια γυναίκα μπορεί να πλέκει ή να ασχολείται με την αγιογραφία. Εγώ κάνω αυτό».