Αυξέντιος Καλανγκός

Αυξέντιος Καλανγκός

Ο Vanakias έγινε συνήθεια αλλά και ανάγκη

Ο Vanakias έγινε συνήθεια αλλά και ανάγκη

sofiadigenis@hol.gr

Σαν τους παππούδες μας το ‘50

Της Σοφίας Διγενή-Κολιοτάση

Μαζεύουμε το τελευταίο λεπτό μας κάθε βράδυ όπως οι κουλουράδες μιας άλλης εποχής μάζευαν τις δεκάρες. «Μια για το αυριανό καρβέλι, δυο για λίγες ελίτσες, κάτι να πάρουμε δυο χούφτες φασόλια να χορτάσουμε την οικογένεια, αυτές για να αγοράσουμε τα αυριανά κουλούρια» έλεγαν. Και καλά αν η οικογένεια ήταν δυο τρία άτομα. Χόρταιναν με αυτά τα λίγα. Αν όμως ήταν ένας παραπάνω, κάποιος στην φαμίλια έμενε νηστικός και συνήθως ήταν η μάνα.

Αυτά έζησαν οι παππούδες μας. Και να που τώρα, σήμερα, στον 21^ο αιώνα, πενήντα χρόνια μετά τα ζούμε κι εμείς. Καίμε χαρτόκουτα για να ζεσταθούμε. Τα ξύλα είναι πολυτέλεια. Σβήνουμε τα φώτα κι ανάβουμε κεριά για να βλέπουμε στα σκοτάδια αφού αν δεν τα σβήσουμε εμείς θα έρθει η ΔΕΗ να μας κόψει το ρεύμα. Χορταίνουμε από τις εκπομπές μαγειρικής, πολλές μα τον Θεό, όσοι έχουμε την δυνατότητα να τις παρακολουθούμε, οι άλλοι αρκούμεθα σε ένα γεύμα στεγνό και δεν πάμε πια στα Super Market αλλά στο Μini Market της γειτονιάς που τα γράφουν στο τεφτέρι κιόλας. Τώρα που είπα τεφτέρι θυμήθηκα πως ήταν μαγική συνταγή κι αυτό του ’50, τότε που οι γειτονιές μοσχοβολούσανε βασιλικό κι ασβέστη! Η διαφορά με το τώρα είναι ότι γύρω μας μάς πνίγει η αιθαλομίχλη, ζούμε κρυμμένοι στα παλτά και τα τετράγωνα κουτιά που τα λέμε σπίτια, φοβισμένοι, εχθρικοί και αδιάφοροι για τον διπλανό μας, γιατί δεν ξέρουμε αν είναι και «δικός» μας.

Βάζουμε κάθε μέρα κι ένα τούβλο απομόνωσης για να μην μας αγγίζει ότι συμβαίνει στις πλατείες, στα μπαλκόνια, το δρόμο, στα διπλανά μας σπίτια. «Αυτοκτόνησε» ακούμε και τρέχουμε να αφήσουμε σημειώματα συμπαράστασης στον νεκρό που γίνεται για μια στιγμή ο «αυτόχειρας ήρωας»… «Όχι, όχι δεν το έκανε από τρέλα από αγανάκτηση το έκανε» συμπεραίνουμε. Κρατάει λίγο όλο αυτό και μας ξυπνάει από τον λήθαργο. Μετά πάλι στο φυσικό μας καταφύγιο. Εκεί στέλνει και το κράτος τους λογαριασμούς που πρέπει να του πληρώσουμε. Μας βάζει φόρους για να επιβιώσουμε, να αναπτυχθούμε και να βγούμε από το αδιέξοδο. Παράξενο, αλλά καθώς κοιτάζουμε στα πορτοφόλια δεν υπάρχει ούτε ένα ευρώ. Είμαι άνεργος, είσαι άνεργη, είναι άνεργοι. Πως θα πληρώσουμε; Παίρνει και μια σύνταξη η γιαγιά ίσα-ίσα φτάνει  για να πάρει πάνες και φάρμακα και να πάρουμε και λίγο γάλα για αυτήν και τα παιδιά.

Βρε, πια δεκαετία του πενήντα εδώ ζούμε τα «μεγαλεία της στέρησης» σε άλλη διάσταση. Αλλά ευτυχώς οι βουλευτές, οι υπουργοί, οι ιθύνοντες έχουν δουλειά. Δουλεύουν όλους εμάς που λιμοκτονούμε για να σωθεί η πατρίδα!

Να δεις θα έρθει άσπρη μέρα και για μας σου λέω. Μην φοβάσαι θα χιονίσει! Έ! δεν ζούμε δα και στο ’50!

http://www.vanakias.gr/wp-content/uploads/2012/06/OVanakias1.pdf

Σαν τους παππούδες μας το ‘50

Της Σοφίας Διγενή-Κολιοτάση

Μαζεύουμε το τελευταίο λεπτό μας κάθε βράδυ όπως οι κουλουράδες μιας άλλης εποχής μάζευαν τις δεκάρες. «Μια για το αυριανό καρβέλι, δυο για λίγες ελίτσες, κάτι να πάρουμε δυο χούφτες φασόλια να χορτάσουμε την οικογένεια, αυτές για να αγοράσουμε τα αυριανά κουλούρια» έλεγαν. Και καλά αν η οικογένεια ήταν δυο τρία άτομα. Χόρταιναν με αυτά τα λίγα. Αν όμως ήταν ένας παραπάνω, κάποιος στην φαμίλια έμενε νηστικός και συνήθως ήταν η μάνα.

Αυτά έζησαν οι παππούδες μας. Και να που τώρα, σήμερα, στον 21^ο αιώνα, πενήντα χρόνια μετά τα ζούμε κι εμείς. Καίμε χαρτόκουτα για να ζεσταθούμε. Τα ξύλα είναι πολυτέλεια. Σβήνουμε τα φώτα κι ανάβουμε κεριά για να βλέπουμε στα σκοτάδια αφού αν δεν τα σβήσουμε εμείς θα έρθει η ΔΕΗ να μας κόψει το ρεύμα. Χορταίνουμε από τις εκπομπές μαγειρικής, πολλές μα τον Θεό, όσοι έχουμε την δυνατότητα να τις παρακολουθούμε, οι άλλοι αρκούμεθα σε ένα γεύμα στεγνό και δεν πάμε πια στα Super Market αλλά στο Μini Market της γειτονιάς που τα γράφουν στο τεφτέρι κιόλας. Τώρα που είπα τεφτέρι θυμήθηκα πως ήταν μαγική συνταγή κι αυτό του ’50, τότε που οι γειτονιές μοσχοβολούσανε βασιλικό κι ασβέστη! Η διαφορά με το τώρα είναι ότι γύρω μας μάς πνίγει η αιθαλομίχλη, ζούμε κρυμμένοι στα παλτά και τα τετράγωνα κουτιά που τα λέμε σπίτια, φοβισμένοι, εχθρικοί και αδιάφοροι για τον διπλανό μας, γιατί δεν ξέρουμε αν είναι και «δικός» μας.

Βάζουμε κάθε μέρα κι ένα τούβλο απομόνωσης για να μην μας αγγίζει ότι συμβαίνει στις πλατείες, στα μπαλκόνια, το δρόμο, στα διπλανά μας σπίτια. «Αυτοκτόνησε» ακούμε και τρέχουμε να αφήσουμε σημειώματα συμπαράστασης στον νεκρό που γίνεται για μια στιγμή ο «αυτόχειρας ήρωας»… «Όχι, όχι δεν το έκανε από τρέλα από αγανάκτηση το έκανε» συμπεραίνουμε. Κρατάει λίγο όλο αυτό και μας ξυπνάει από τον λήθαργο. Μετά πάλι στο φυσικό μας καταφύγιο. Εκεί στέλνει και το κράτος τους λογαριασμούς που πρέπει να του πληρώσουμε. Μας βάζει φόρους για να επιβιώσουμε, να αναπτυχθούμε και να βγούμε από το αδιέξοδο. Παράξενο, αλλά καθώς κοιτάζουμε στα πορτοφόλια δεν υπάρχει ούτε ένα ευρώ. Είμαι άνεργος, είσαι άνεργη, είναι άνεργοι. Πως θα πληρώσουμε; Παίρνει και μια σύνταξη η γιαγιά ίσα-ίσα φτάνει  για να πάρει πάνες και φάρμακα και να πάρουμε και λίγο γάλα για αυτήν και τα παιδιά.

Βρε, πια δεκαετία του πενήντα εδώ ζούμε τα «μεγαλεία της στέρησης» σε άλλη διάσταση. Αλλά ευτυχώς οι βουλευτές, οι υπουργοί, οι ιθύνοντες έχουν δουλειά. Δουλεύουν όλους εμάς που λιμοκτονούμε για να σωθεί η πατρίδα!

Να δεις θα έρθει άσπρη μέρα και για μας σου λέω. Μην φοβάσαι θα χιονίσει! Έ! δεν ζούμε δα και στο ’50!

Μάρσι Μέιγιερ: Μια fan της Τζιώτικης βελανιδιάς

Μάρσι Μέιγιερ: Μια fan της Τζιώτικης βελανιδιάς

Ο Πέδρο Ολάγια μιλά στην δημοσιογράφο Σοφία Διγενή-Κολιοτάση

Πέδρο Ολάγια

ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Αφήστε τα πανηγυράκια και κάντε επανάσταση

ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ
ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΥΚΕ
ΣΤΙΣ 10 -2-2013 ΣΤΗΝ REAL NEWS

Της Σοφίας Διγενή-Κολιοτάση

Έ ε ε ρχεται  ο Τζιπάκος! Έτσι διάβασα. Ανεβαίνει και πάλι στην πίστα και ένα είναι σίγουρο ότι θα μας βγάλει από τη μαυρίλα μας. Ο λόγος για τον Τζίμη Πανούση έναν καλλιτέχνη που θέλεις να τον γνωρίσεις στα παιδιά σου.  

Ποιος/α από εμάς τους παλιούς δεν θυμάται την ιστορική κασέτα με τις «Μουσικές Ταξιαρχίες» που τρύπωνε σε φοιτητικά κασετόφωνα στις αρχές του ‘80. Τα κομμάτια που έγραψε πριν από είκοσι χρόνια προβάλλονται με τα ίδια «ηχοχρώματα» και μας κάνουν να ξεκαρδιζόμαστε από τα γέλια στις γκρίζες και μελαγχολικές στιγμές των ημερών μας.

«Μου αρέσει να λέω ότι είμαι όρθιος κωμικός» λέει και δεν θέλει με τίποτε να θεωρούμε την Eurovision «εθνικό θέμα» γιατί για τον Τζίμη Πανούση ήταν και είναι «πανηγυράκι».  Όσο για το τι πρέπει να κάνουμε: «Είναι καιρός να πάρουμε τα βουνά και όχι να περιμένουμε τα βραβεία. Γιατί δυστυχώς δεν έχουμε δημοκρατία. Δημοκρατία σημαίνει ισονομία. Ισονομία μεταξύ πολιτικών και πολιτών. Εδώ δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Πολιτική χούντα έχουμε. Είδατε εσείς καμία ισονομία;» λέει καυτηριάζοντας τον ρόλο των πολιτικών.

«Τώρα που κοντεύω τα 60 προσπαθώ να πιάσω παλιές τέχνες που τις είχα αφήσει. Υπήρξα κάποτε φωτογράφος πορνό και μετά ζωγράφος. Έμπαινα σε σκοτεινό θάλαμο… Ξέρεις τα φωτογραφικά υγρά έχουν μια τρομακτική ομοιότητα με τα κολπικά υγρά. Μυρίζει σαν ερεθισμένο ηδονοτριβείο εκεί μέσα. Σε τραβάει όλο αυτό. Αυτό ήταν το αντικείμενό μου…

Ασχολήθηκα και πάλι με τη ζωγραφική. Έχω δουλέψει σε θιάσους, μπουλούκια, έχω μάθει τη δουλειά του ταχυδακτυλουργού. Μου την έμαθε ένας καραγκιοζοπαίκτης. Ξέρω να εξαφανίζω περιστέρια, κάνω τέτοια…»

Είμαι Μαντόνα και Καζαντζίδης

Ο Τζιμάκος, όπως τον αποκαλούν οι θαυμαστές του, δε χρειάζεται συστάσεις. Είναι ένας πολυδιάστατος και πληθωρικός σατιρικός καλλιτέχνης που καταφέρνει να αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο το «πνεύμα των καιρών» μέσα από τους στίχους των τραγουδιών του και από τις κατά καιρούς παραστάσεις του. Γράφει βιβλία και κάνει εκπομπές στο ραδιόφωνο. Άρχισε την καριέρα του από εννέα χρονών παίζοντας Καραγκιόζη, με αυτοσχέδιες φιγούρες από εξώφυλλα περιοδικών σε ένα ίδρυμα απροσάρμοστων παιδιών στο Χολαργό. Όταν τον ρωτάς για το τι είναι απαντά: «Εγώ είμαι Μαντόνα και Καζαντζίδης. Δηλαδή είμαι λαϊκός καλλιτέχνης, σταρ και MEGA , μέγκας, μέγκας καλλιτέχνης». 

Ο Τζίμης Πανούσης δηλώνει ότι δεν ακούει: «συνειδητά μουσική. Ακούω μόνο τη μικρή μου κόρη, όταν της κάνω μουσική ομοιοπαθητική (για τη Φωτεινούλα μιλάει, την οποία απέκτησε από τον δεύτερο γάμο του με την Αθηνά Αΐδίνη, που τον έχει ξετρελάνει). Βάζεις στο παιδί να ακούει Ρουβά. Ε, θα το σιχαθεί και δεν θα θέλει να τα ακούει όταν μεγαλώσει. Το έκανα και με το μεγάλο μου γιο τον Άρη και τώρα ακούει και παίζει κάτι περίεργα, trash metal, τέτοια πράγματα αλλά και Μανώλη Χιώτη που νομίζω ότι είναι καταπληκτικός» λέει.

Έχει περάσει πολλά όπως εξομολογείται: «βαρύ έμφραγμα, βαρύ εγκεφαλικό, βαρύτατη επέμβαση», αλλά δεν χάνει το χιούμορ του. Παρότι τον τελευταίο καιρό τον ακούμε πια μόνο από παλιά CD ο Τζίμης Πανούσης είναι το ίδιο παρών ζωντανά για το κοινό του. Να πως το εξηγεί: «Εδώ και τριάντα χρόνια έχω δουλέψει πάνω στη σχέση με τον κόσμο»λέει. «Εκείνο που θα ήθελα είναι να με αντιμετωπίζουν όπως τον «Ηλία του 16ου» που το βλέπεις πολλές φορές και δεν προσέχεις καν τι λέει. Είναι κάτι που έχει να κάνει με την αύρα και την προσωπικότητα του πρωταγωνιστή...

Ο Τζίμης Πανούσης δηλώνει κουρασμένος από όλη αυτήν την κατήφεια και την μιζέρια που επικρατεί γύρω μας. Μας χαρακτηρίζει ως λαό: «δουλόφρονες, όπως λέει ο Καστοριάδης από το 400 π.χ. μέχρι σήμερα είμαστε δουλοπάροικοι, ραγιάδες. Δεν είμαστε πολίτες, δεν έχουμε συνείδηση. Δεν έχουμε ζήσει καμιά επανάσταση. Πολύ σωστά βλέπουμε το κράτος ως κάτι κακό, είναι κακό έτσι όπως είναι, από την άλλη όμως δεν κάνουμε κάτι να αντιπαραταχτούμε».

Πιστεύει ότι: « Θα χασομερήσει λίγο η Επανάσταση, πρέπει να κινητοποιηθεί λίγο η νεολαία, έχει πέσει όλη επάνω στα κινητά.. Όσο μικραίνουν τα κινητά μικραίνουν και οι αντιστάσεις της νεολαίας. Η μόνη ελπίδα είναι να αναδυθεί το γυναικείο κίνημα, πρέπει να ξαναβγούν οι κοπέλες, εμείς δεν μπορούμε πια, κουραστήκαμε, πρέπει κι αυτές να κάνουν κάτι, να γίνει μια μητριαρχία κάτι να τελειώνουμε...»

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ

Δηλώνει ξεκάθαρα ότι θεωρεί τον Αντώνη Σαμάρα «χειρότερο από το Γιωργάκη». «Είναι άνθρωπος επικίνδυνος κατά τη γνώμη μου ο Σαμαράς...Έχει κάνει τρομερές γκάφες, έχει κάνει το αλβανικό έπος νούμερο 2, έχει ανοίξει τα σύνορα και ήρθαν όλοι οι φυλακισμένοι της Αλβανίας εδώ. Ως υπουργός Εξωτερικών έκανε δουλειά με τις περίφημες σκουπιδοσακούλες που έπαιρναν οι δημοσιοκάφροι μυστικά κονδύλια. Εν τω μεταξύ τώρα απ' ό,τι είδα τα μυστικά κονδύλια έχουν τριπλασιαστεί... πάνε πάρα πολύ καλά», εξηγεί.

Είναι οπαδός της σάτιρας και του αυτοσαρκασμού. «Η Κωμωδία δεν έχει ανάγκη το άλλοθι της σοβαρότητας. Είμαστε σοβαροί οι κωμικοί, και μάλιστα πολύ πιο σοβαροί από τους «άλλους», άρα η σοβαροφάνεια περισσεύει. Άμα κάνεις Σάτιρα λοιπόν, δεν κάνεις μάθημα στους από κάτω. Ο αυτοσαρκασμός μάλιστα!... Είναι το πρώτο και όλα τ' άλλα έρχονται.»

Τον απολαύσαμε να διαβάζει από το Τρίτο Πρόγραμμα 90,9 τα «Απομνημονεύματα» του Μακρυγιάννη σε 60 ημίωρα επεισόδια τα οποία ηχογραφήθηκαν για την Ελληνική Ραδιοφωνία.

Περιμέναμε να τον δούμε όπως έγραφαν πολλά δημοσιεύματα δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο σε μια συνεργασία – έκπληξη, αλλά και πρόκληση. Η παράσταση θ’ ανέβαινε αρχικά στο Εθνικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος αλλά χάλασε τελευταία στιγμή. Τελευταία γράφτηκε ότι η συνεργασία  θα ανέβαινε το καλοκαίρι στην Επίδαυρο. «Αυτό διαψεύστηκε με ανακοίνωση από το  Θέατρο Τέχνης και το  Ακροπόλ. Δεν έχουμε κάνει καμία συζήτηση ακόμα. Όταν θα κάνουμε κάτι τέτοιο και είμαστε έτοιμοι θα τα πούμε. Άλλωστε έχω πολλές αντιρρήσεις σε ότι αφορά τα πρόσωπα της παράστασης. Θέλω οπωσδήποτε τον Στάθη Ψάλτη σε κεντρικό ρόλο. Γιατί εκείνο που θέλω είναι να συνδυάσω τη λαϊκή κουλτούρα με την «κουλτούρα» που εκφράζουμε εμείς.

Ο Τζίμης έχει πει για τον Διονύση ότι: «Το ελληνικό τραγούδι τελείωσε με τον Βαμβακάρη και ξανάρχισε με τον Σαββόπουλο».

Να θυμίσουμε μια παλιά συνεργασία τους με το γνωστό «Κάγκελα Παντού», το οποίο είναι το πρώτο Video Clip εταιρικής παραγωγής στην Ελλάδα από την EMI κατόπιν παραγγελίας του Διονύση Σαββόπουλου για την πρώτη εκπομπή της τηλεοπτικής σειράς "Ζήτω το Ελληνικό τραγούδι". Είχε κοπεί από τον Σαββόπουλο και όταν αυτό το έμαθε ο Μάνος Χατζιδάκις το συμπεριέλαβε στο πρόγραμμα του Σείριου στο «ZOOM» της Πλάκας. Μετά από αυτό ο Σαββόπουλος το πρόβαλε στην αποκριάτικη εκπομπή του με τους Τζίμη Πανούση και Πέτρο Χαϊκάλη.

Αυτή την στιγμή ο Τζίμης παίζει με την κορούλα του την Φωτεινή και αναρρώνει από μια πολύ σοβαρή επέμβαση: «έβγαλα μια τεράστια πέτρα από τα νεφρά. Πολύ επίπονη η όλη διαδικασία. Την Δευτέρα ελπίζω να έχουν  πάει όλα καλά  και να ξεκινήσω πρόβες». Αναμένεται να κάνει κάποιες εμφανίσεις στο “Τροικα Club”, Πειραιώς 178, αν του το επιτρέψει η υγεία του και να μας χαρίσει άφθονο γέλιο.